Henk Steegstra - Dichter uit Rinsumageest

Tijd

Met gesloten ogen denk ik terug, 
aan de tijd met jou alleen. 
Wat gingen de uren vliegensvlug, 
voordat jij bij mij verdween. 

Vervloekte zacht de tijd in mij, 
waarom moest het zo snel gaan. 
We waren zo verliefd allebei, 
kon de klok wel kapotslaan. 

Wilde je nog langer bij me, 
echter het mocht niet zo zijn. 
Je moest gaan vertelde het klokje, 
God wat hadden wij het toch fijn. 

Nu zou het weer dagen duren, 
voordat ik je weer in mijn armen kon sluiten. 
Wilde de tijd wel vooruit sturen, 
sneller klok, ik huilde tranen met tuiten. 

Wat kan de tijd toch gemeen zijn, 
als je op je geliefde moet wachten. 
Zo lang wachten op jou doet zo'n pijn, 
hoe kan de tijd mijn pijn verzachten. 

Dan het moment, onze dag, het is tijd, 
hier heb ik dagen naar uit gekeken. 
Ik was je veels te lang, volgens mij kwijt, 
echter nu kan de liefde weer losbreken.

Powered By Website Baker