Vreemd hoe het is gegaan 

Even een straatje om had ze gezegd. 
Ben zo terug met onze hond. 
Ik had niks in de gaten, nee echt, 
ons huwelijk was toch nog kerngezond? 
Het werd alsmaar later, werd ongerust. 
Ze bleef langer weg dan gedacht. 
Ik verlangde naar mijn bedrust, 
op die bewuste donderdagnacht. 

Van ellende gaan zoeken in de omgeving. 
Welke route zou ze hebben genomen? 
Plots kreeg ik een goede ingeving, 
ik zou er nu wel snel achterkomen. 
In de verte zag ik onze hond al staan, 
vastgebonden aan een dikke tak. 
Ik was met het lot van de hond begaan,
en toen zag ik haar met die rotzak! 

Vrijend tegen een boom, ik stond versteld. 
En het was onze eigen melkboer nog wel.
Ze mocht hem graag had ze eens verteld. 
Maar wat deed die aan mijn vrouw haar vel? 
Even een straatje om had ze gezegd. 
Ben zo terug met onze hond.
Daar stond ze geschrokken maar kaarsrecht, 
met naast haar de melkboer in zijn blote kont. 

'k Was woedend op mijn eigen vrouw, 
en gaf die vla-vent een klap op zijn melkmuil. 
Was dit trouw, hield ik ooit eens van jouw?
Vertrek,verdwijn uit mijn ogen jij etterbuil. 
Hoe heeft het ooit zo ver kunnen komen, 
en jij vrouw bent niet meer welkom thuis. 
Heb toen de hond bij zijn riem genomen, 
en zonder lief liep ik toen maar naar huis.